در همین راستا، مهدی اسلام‌پناه؛ رئیس سازمان ملی استاندارد با اعلام خبر بررسی کیفیت خودروهای تولید داخل در دانشگاه امیرکبیر، از نمرات پایین این خودروها در معیارها و شاخص‌های تعیین‌شده خبر داده و گفته بود که «پنج خودروی بیکیفیت و پرعیب را در دولت سیزدهم از مدار تولید خارج کردیم و اکنون در حال استانداردسازی یک‌هزار قطعه خودرو هستیم تا به صورت فنی و کارشناسی تاییدیه دریافت کنند.»
این ارجاع کیفیت خودرو به دانشگاه را می‌توان اقدامی مثبت در جهت علم‌بنیان‌کردن این صنعت دانست. موضوعی که طی سال‌های متمادی از آن غفلت شده و طولانی‌ترین فاصله بین صنعت و دانشگاه در این حوزه وجود داشت. واقعیت این است که صنعت خودروسازی برای نیل به اهداف تعیین‌شده چاره‌ای جز ارتباط با دانشگاه ندارد و این مسیر نه‌تنها کم‌هزینه‌ترین بلکه نزدیکترین راه نیز هست.
صنعت خودروسازی باید به توان دانشگاه اعتماد کند و واحدهای تحقیق و توسعه خود را به قشر نخبگان بسپارد و از ظرفیت‌هایی مانند استارت‌آپ‌ها و یا هسته‌های مسئله‌محور و استادمحور برای تبدیل چالشهای خود به مسائل قابل‌حل و واقعی استفاده کرده و حمایت لازم از تجاری‌سازی آنها را نجام دهد. در غیر این‌صورت این صنعت که سال‌هاست به یک کارخانۀ مونتاژ تبدیل شده، نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد و دولت نیز نمی‌تواند برای همیشه محیط انحصار تولید و عرضه را برای محصولات خودروسازی حفظ کند.
برای نیل به این هدف و استانداردسازی، باید هر قسمت این صنعت به متخصصان همان حوزه سپرده شود و در مجموع همۀ تیم‌های تخصصی ذیل یک کلان‌پروژه فعال شوند. این روندی است که بزرگترین خودروسازان جهان طی کرده و می‌کنند و راهی جز این برای توسعۀ صنعت خودرو و ارتقاء استانداردهای آن نیست.
